W związku z jubileuszem 50-lecia rozpoczęcia budowy naszej
świątyni
ks. Proboszcz, wsparty rekomendacją Biskupa Bielsko-Żywieckiego,
zwrócił się do Penitencjarii Apostolskiej z prośbą o udzielenie
parafianom i wiernym nawiedzającym nasz kościół w określonym czasie
łaski odpustu zupełnego.
Penitencjaria Apostolska, czyli jedna z dykasterii
Kurii Rzymskiej, wspomagająca papieża w przewodzeniu Kościołowi, do
kompetencji której należy między innymi udzielanie w imieniu Ojca
Świętego odpustów, z okazji jubileuszu 50-lecia tego tak ważnego i
historycznego wydarzenia udzieliła parafianom oraz osobom nawiedzającym
nasz kościół odpustu zupełnego pod zwykłymi warunkami. Ramy czasowe
wyznaczające okres zyskiwania łaski odpustu zupełnego:
od 1 stycznia do 31 grudnia 2022 roku.
Odpust mogą zyskać:
wierni, którzy w tym czasie
nawiedzą kościół p.w. św. Maksymiliana Kolbe i będą tam pobożnie
uczestniczyć we Mszy świętej lub choćby spędzą czas na modlitwie w
naszym kościele, kończąc ją odmówieniem: Ojcze nasz, Wierzę w Boga, O
Maryjo bez grzechu poczęta.
Pozostałe warunki zyskania odpustu:
- spowiedź sakramentalna /odprawiona wcześniej/
-
brak przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, szczery żal za grzechy i
kierowanie się miłością
- przyjęcie Komunii Świętej
- modlitwa w intencjach Ojca Świętego
Odpust można zyskać jeden w ciągu dnia i ofiarować za siebie lub jako
pomoc dla dusz w czyśćcu.
Osoby w podeszłym wieku, chorzy i wszyscy, którzy z poważnej
przyczyny nie mogą opuszczać domu, mogą także uzyskać odpust zupełny
pod następującymi warunkami:
- wzbudzenie w sobie odrazy do wszelkiego grzechu
-
łączność duchowa z obchodami rocznicowymi poprzez ofiarowanie Bogu
swojej modlitwy i cierpienia oraz doświadczanych niedogodności życia
- modlitwa w intencjach Ojca Świętego
-
wzbudzenie pragnienia wypełnienia trzech przyjętych zwyczajowo
warunków, gdy tylko będzie to możliwe /spowiedź, Komunia Święta,
nawiedzenie kościoła parafialnego/
Poniżej, w oparciu o artykuł Penitencjaria Apostolska: Trybunał
miłosierdzia w służbie Kościołowi autorstwa ks. prał. Krzysztofa
Nykiela, Regensa Penitencjarii Apostolskiej, zamieszczony w
czasopiśmie naukowym „Teologia i Moralność” nr 2/2015 s. 67-86
przypominamy podstawowe informacje o odpustach.
Kodeks Prawa kanonicznego w kan. 992 podaje następująca definicję
odpustu: „Odpust jest to darowanie przed Bogiem kary doczesnej za
grzechy, odpuszczone już co do winy. Otrzymuje je wierny, odpowiednio
przygotowany i po wypełnieniu określonych warunków, przez działanie
Kościoła, który jako sługa odkupienia autorytatywnie rozporządza i
dysponuje skarbcem zadośćuczynień Chrystusa i świętych”.
Chrześcijanin skruszony w swoim sercu i żałujący szczerze za popełnione
grzechy w sakramencie pokuty otrzymuje odpuszczenie winy, natomiast
pozostaje jeszcze tzw. kara doczesna, związana z naruszeniem porządku
sprawiedliwości i miłości. Darowanie kary doczesnej określa się terminem
„odpust”, którego uzyskanie zakłada szczerą wewnętrzną przemianę oraz
wypełnienie przepisanych uczynków.
Odpust jest cząstkowy lub zupełny, w zależności od tego, czy uwalnia od
kary doczesnej należnej za grzechy w części lub całości. Paweł VI zniósł
odpusty określane konkretnym czasem (np. ilością dni lub lat), ponieważ
w wieczności nie ma czasu.
Wierny może uzyskiwać odpust cząstkowy lub zupełny tylko za siebie lub
ofiarować go za zmarłego, na sposób wstawienniczy, ale za nikogo z
żyjących, ponieważ każdy człowiek sam jest w stanie dokonać przemiany
swojego życia i wypełnić wymagane do otrzymania odpustu warunki.
Odpust zupełny można uzyskać tylko jeden raz w ciągu dnia, poza
pozostającymi w obliczu śmierci, natomiast odpusty cząstkowe można
uzyskiwać w ciągu jednego dnia wielokrotnie.
Do uzyskania odpustu zupełnego wymagane są następujące warunki: spowiedź
sakramentalna i Komunia św., całkowicie wewnętrzne oderwanie się od
grzechu, nawet najlżejszego, spełnienie czynu, z którym związany jest
odpust zupełny oraz modlitwa w intencjach Ojca Świętego.
Przyjrzyjmy się bliżej wspomnianym warunkom:
-
Spowiedź sakramentalna – nie można zyskać odpustu bez
odbycia spowiedzi sakramentalnej. Powinna ona mieć miejsce na kilka
dni przed lub po wypełnieniu czynności odpustowej (na kilka tzn.
zaleca się trzymanie granicy 8 dni przed i po); istnieje także zasada,
że po spowiedzi sakramentalnej można uzyskać wiele odpustów zupełnych,
ale tylko jeden w ciągu dnia.
-
Komunia eucharystyczna – można ją przyjąć w
przeddzień dopełnienia czynu obdarzonego odpustem i w ciągu siedmiu
dni po dopełnieniu czynności odpustowych; jednak zaleca się, aby
Komunię św. przyjąć w dniu, w którym pragnie się dostąpić łaski
odpustu, gdyż zwiększa to możliwość jego zyskania. Należy także
zaznaczyć, że w odróżnieniu od spowiedzi po przyjęciu jednej Komunii
św. można uzyskać tylko jeden odpust zupełny. Wyjątek od tej reguły
stanowi niebezpieczeństwo śmierci.
-
Modlitwa w intencjach Ojca Świętego – czyli w
intencjach wyznaczonych przez papieża. Wierny nie musi ich znać,
wystarczy, że wzbudzi ogólną intencję modlitwy w wyznaczonych przez
papieża intencjach; odmówienie tej modlitwy może mieć miejsce w ciągu
kilku dni przed dokonaniem dzieła odpustowego lub po nim, ale podobnie
jak w przypadku Komunii św., zaleca się, aby modlitwa została
odmówiona w dniu wykonania czynu odpustowego. Dla wypełnienia warunku
wystarczy jedno Ojcze nas i jedno Zdrowaś Maryjo.
-
Całkowite wykluczenie przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, także
powszedniego – jest to ostatni warunek konieczny do zyskania odpustu zupełnego.
Kiedy mamy do czynienia z przywiązaniem do grzechu? Mówimy o nim
wtedy, gdy ktoś świadomie grzeszy więcej niż raz, znaczy to, że
grzeszy i chce tego, a przy tym nie poprzestaje na jednym grzechu, ale
dopuszcza do pewnej wielokrotności, jakkolwiek nie do zwyczaju, z
którego rodzi się nawyk. Trudność wyzbycia się przywiązania do
jakiegokolwiek grzechu można więc porównać z trudnością wzbudzenia w
sobie żalu doskonałego. Jednak tak wzbudzenie żalu doskonałego, jak i
uzyskanie odpustu zupełnego jest możliwe, należy jednak jak najpełniej
otworzyć się na działanie Bożych łask w swoim codziennym życiu. Tylko
bowiem mocą Bożego miłosierdzia możemy się nawracać i zadośćuczynić za
swojej grzechy i zmarłych cierpiący w czyśćcu. Głębokie i szczere
pragnienie zyskania odpustu zupełnego, zawierzenie się łasce Bożej
oraz wypełnienie, z pewnym zaangażowaniem woli i serca, wszystkich
warunków z pewnością jest w stanie wytworzyć w nas odpowiednią
dyspozycję do otwarcia się na dar odpustu zupełnego.